Βλέπω μικρού μήκους ταινίες αρκετά περισσότερο από τον μέσω σινεφίλ. Δεν είναι ότι το παινεύομαι, απλά μου αρέσουν και τις παρακολουθώ. Παρότι η χώρα μας βγάζει αρκετές μικρού μήκους, η αλήθεια είναι ότι μοιάζουν πιο πολύ με φοιτητικά πειράματα με την κάμερα παρά άρτιες ταινίες. Όπως και να το κάνουμε χώρες που έχουν παράδοση στον κινηματογράφο βγάζουν και πιο αξιόλογες μικρού μήκους. Το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι δεν έχει λογική αυτό, αφού τα χρήματα και γενικότερα οι απαιτήσεις για την μικρού μήκους είναι τα ελάχιστα. Άρα αυτό που χρειάζεται ουσιαστικά είναι όρεξη, καθαρά μυαλά και φρέσκες ιδέες κάτι το οποίο σαν χώρα δεν το στερούμαστε. Αυτό που ίσως στερούμαστε είναι η ξεκάθαρη εικόνα του τι πρέπει να είναι μια ταινία (μικρού ή μεγάλου μήκους) αλλά καλύτερα να αναφερθώ αλλού σε αυτό γιατί θα πλατειάσω και θα χάσω το θέμα μου. Είναι εντυπωσιακό λοιπόν πώς νέοι δημιουργοί δεν καταφέρνουν -ούτε στο φεστιβάλ της Δράμας- να έχουν αξιόλογες ταινίες. Ίσως ένας λόγος είναι ότι το βλέπουν απλά ως ένα σκαλί για να φτάσουν στην μεγάλου μήκους και δεν το πιστεύουν σαν αυτόνομη κινηματογραφική φόρμα. Κατά την άποψή μου κάνουν λάθος διότι για να κερδίσει τους παραγωγούς, πρέπει καταρχάς να τους τραβήξει την προσοχή και να δουν μια άρτια ιστορία που να έχει κάτι να πει και όχι μια καλογυρισμένη σκηνή ή ένα δυνατό πλάνο.  Για να μην γίνομαι κουραστικός, η ταινία που μόλις είδα (και λόγω του ενθουσιασμού μου έγραψα αυτό το κείμενο), είναι ελληνική, είναι άρτια, είναι πρωτότυπη και σίγουρα θα ξεχωρίσει σε πολλά φεστιβάλ. Ένα μεγάλο μπράβο στους δημιουργούς της που δεν κώλωσαν να φέρουν επιτέλους αμερικάνικης (όχι χολιγουντιανής) αισθητικής σενάριο στην Ελλάδα και να το γυρίσουν με πολύ προσεγμένα εφέ και γρήγορες εναλλαγές σκηνών. Και το σενάριο και η σκηνοθεσία θυμίζουν τον Ταραντίνο της προηγούμενης δεκαετίας και παρότι τα πρώτα λεπτά σε πιάνει μια παγωμάρα γιατί αισθάνεσαι ότι βλέπεις μια κακή απεικόνιση των ταινιών του, λίγο αργότερα σε κερδίζει κατά κράτος και δεν μπορείς να αρνηθείς ότι πρόκειται για μια από της ελάχιστες ελληνικές μικρού μήκους που με την κατάλληλη προώθηση θα μπορέσει να κάνει «καριέρα» και στο διεθνές διαδικτυακό στερέωμα. 

Ιορδάνης Κοραθάς

Πολλοί είναι οι μύθοι που δεχόμαστε χωρίς αντίρρηση, έτσι επειδή έχουν επικρατήσει χρόνια τώρα και κάνεις δεν έχει ασχοληθεί να τους εναντιωθεί.

Ένας από αυτούς είναι και ο καθρέφτης στο ταβάνι.

Όταν κάνεις σεξ λέει, δίνει το κάτι παραπάνω.

Πολύ μεγάλο ψέμα! Ακόμα και αυτοί που το έχουν δοκιμάσει (σε κάποιο δωμάτιο πορνοξενώνα) θα σου πουν ότι τους έφτιαξε το βράδυ, τεράστιο ψέμα!

Καταρχήν να έχεις από πάνω από το κεφάλι σου ένα καθρέφτη σε ζαλίζει. Κατά δεύτερον αποσπά την προσοχή της συντρόφου σου, η οποία θέλει συνέχεια να κοιτάζεται και δεν ασχολείται με το «δια ταύτα».

Επίσης υπάρχουν και πιο σοβαροί λόγοι. Ένας καθρέφτης στερεωμένος στο ταβάνι είναι πολύ πιθανόν να πέσει. Δηλαδή να πέσει στο κεφάλι σου (ακριβώς αυτό που φοβόταν ο Οβελίξ). Εάν πέσει όπως καταλαβαίνεις θα βρεθείς σε πολύ δύσκολη θέση. Ένα τόσο μεγάλο τζάμι να σπάσει πάνω σου… είναι πολύ πιθανό να σου αφήσει κάποια κουσούρια, όπως για παράδειγμα να μην έχεις πόδια και χέρια.

Ακόμα και αν ο καθρέφτης αποφασίσει να πέσει όταν εσύ έχεις πάει για κατούρημα κι αυτή βρίσκεται μόνη της πάνω στην υπέρδιπλη κρεβατάρα και χαζεύει τους κοιλιακούς του Σάκη, ακόμα και τότε δεν θα είναι θετική εμπειρία να την δεις σε δύο κομμάτια, τα βυζιά στο μαξιλάρι και τον κώλο μαζί με τα πόδια πεσμένα στο πάτωμα. Άσε που θα γεμίσει και αίματα το σεντόνι, και όσο ανεκτικοί κι αν είναι οι ξενοδόχοι με τους λεκέδες στα σεντόνια, αυτό σίγουρα θα στο χρεώσουν.

Σκέψου τώρα να πρέπει εσύ να «λειτουργήσεις» και να έχεις πάνω από το κεφάλι σου τη δαμόκλειο σπάθη! Πώς να σου τεντωθεί δηλαδή εάν ξέρεις ότι κάποιος αλβανός ήρθε και έριξε λίγο σιλικόνη πίσω από τον καθρέφτη και έφυγε γρήγορα για να προλάβει να δει Ατρόμητος – Αστέρας? Ποιος τεχνίτης στην Ελλάδα έκατσε και έκανε σοβαρή δουλειά και ποιος ξενοδόχος έκατσε να δει αν ο τεχνίτης έκανε καλή δουλειά? Εσύ θα το πληρώσεις και μου κάνει εντύπωση πως δεν έχουν βγει ακόμα παρόμοια περιστατικά στη δημοσιότητα. 

Τέλος υπάρχει κι άλλος λόγος που πρέπει να αποφεύγεις τον καθρέφτη στο ταβάνι. Οι ελληνίδες έχουν την προδιάθεση να βάζουν ψωμάκια στους γοφούς και στα μπουτάκια. Αυτό συνεπάγεται και κυτταρίτιδα, όταν η γκομενέτα είναι από πάνω σου στην στάση καμπόισα με λάσο, εσύ μπορείς να πιάσεις κώλο αλλά δεν μπορείς να δεις. Καλύτερα που δεν μπορείς να δεις γιατί αν η κυτταρίτιδα δεν φαίνεται όταν την έχεις στα τέσσερα, φαίνεται πολύ όταν αυτή ιππεύει, γιατί να αφήσεις έναν παλιοκαθρεύτη να σου χαλάσει την φαντασίωση?

Ιορδάνης Κοραθάς

Νιώθω υποχρέωσή μου, αλλά είναι και ευχαρίστησή μου, να ξεκαθαρίσω τι σημαίνει «δημιουργικά αργόσχολος». Η ειρωνεία σε όλο αυτό είναι ότι για να γίνει ξεκάθαρη η ιδέα του όρου «δημιουργικά αργόσχολος», πρέπει πρώτα να καθοριστεί μια πιο εύκολη έννοια, κι αυτή η έννοια είναι το ακριβώς αντίθετο αυτού του όρου. «Τεμπέλης της σκέψης» είναι ο άνθρωπος που βαριέται να σκεφτεί. Είναι ο άνθρωπος που θέλει να κρατάει το μυαλό του συνέχεια απασχολημένο με κάτι εύκολο και ανούσιο. Είναι ο άνθρωπος που δουλεύει όλη τη μέρα για να μην αφήσει καθόλου χρόνο στον εαυτό του να σκεφτεί. Είναι ο άνθρωπος που κατηγορεί σαν τεμπέληδες όλους όσους αφιερώνουν χρόνο στη σκέψη τους και δεν δέχονται το καθετί χωρίς να το εξετάσουν. Είναι αυτός που τεμπελιάζει να κάτσει να σκεφτεί, γιατί είναι δύσκολο και στενάχωρο. Είναι ο βολεψάκιας ο αργόσχολος της σκέψης. Ο «δημιουργικά αργόσχολος» ίσως είναι περιττό πλέον να αναλύσω τι είναι, αφού ήδη ανάφερα το ακριβώς αντίθετο. Η κύρια κατηγορία που του προσδίδουν, είναι ότι δεν θέλει να δουλέψει και είναι αργόσχολος. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι. Θέλει να δουλέψει, απλά πιστεύει ότι - δεν είναι σωστό, δεν είναι πρέπον, δεν είναι ευγενικό, δεν είναι λογικό και τέλος δεν είναι απαραίτητο να δουλεύει ένας άνθρωπος τόσο πολύ και καταυτό τον τρόπο. Η δουλειές που έχουν ετοιμάσει για εμάς είναι μια παγίδα που έχουν στήσει αυτοί που θέλουν να δουλεύουν πολύ - για λόγους που έχω είδη αναφέρει - γιατί είναι τεμπέληδες.

Ιορδάνης Κοραθάς